70 jaar Leo Stevens & Cie
Leo Stevens, onverstoorbaar in een wereld in beweging.

Leo Stevens & Cie blaast 70 kaarsjes uit, en dat mag gevierd worden. Daarom organiseren we een trilogie met 3 eminente sprekers. De rode draad hierbij is ‘een wereld in beweging’. De wereld beweegt immers en zal dat blijven doen. Net zoals wij als private banker: te midden van veranderende omstandigheden, met economische ontwikkelingen, nieuwe regelgevingen en technologieën … beheren wij nu al 70 jaar lang vermogens, maar steeds puur en persoonlijk! Het eerste deel van dit drieluik zit erop: we blikken graag even terug, ook naar de voorbije 70 jaar.

De aftrap werd gegeven begin mei door Jacques Vandermeiren, gedelegeerd bestuurder van het Havenbedrijf van Antwerpen.

Maar daarvoor nam Ingrid Stevens het aandachtig publiek even mee in de tijd. Naar 1947 om precies te zijn … Dat jaar verscheen het dagblad ‘de Standaard’ opnieuw, net als ‘’het Achterhuis”, het dagboek van Anne Frank. Simon Reve voltooide zijn roman ‘de Avonden’, Albert Camus ‘La Peste’ en Louis Paul Boon ‘Mijn kleine Oorlog’.
Maar bovenal natuurlijk, was 1947 het jaar waarin Alfons Stevens als wisselagent startte, en niet alleen in Antwerpen maar ook meteen in Brussel wat erg vooruitziend was. Alfons Stevens leerde daar, in Brussel, immers wisselagent Apers kennen en kon achteraf diens activiteiten én kantoor in de Vestingstraat overnemen. Alfons Stevens was vooral gespecialiseerd in goud en vreemde munten en had maar een heel beperkt beurscliënteel. Maar hij had veel meer in z’n mars : via de wisselactiviteiten kwam hij in contact met reisbureau Dumoulin en in 1956 startte hij hiermee een samenwerking op aan de Keizerlei. Toen Dumoulin stopte, werd ‘Stevens Travel’ geboren, dat de eerste chartervluchten uit België organiseerde naar Joegoslavië. Wekelijks vertrokken de vliegtuigen en een van de grootste klanten waren De Socialistische Natuurvrienden, een initiatief om fabrieksarbeiders de kans te geven om vrij de bergen te bezoeken. Toen al werkten enkele havenbedrijven (Dens Ocean, De Keyser Thornton, ea) mondiaal en organiseerden zij hiervoor reizen. Samen met hen richtte Alfons Stevens Sunair op, wat later werd overgenomen door Rudolf van Moerkerke. Alfons Stevens was letterlijk van vele markten thuis; hij was ook een begenadigd jazzmuzikant die ooit nog samen op tournee de trombone speelde met Louis Armstrong.

Vijftig jaar geleden verscheen dan Leo Stevens op het toneel. Nadat hij in 1968 werd benoemd tot wisselagent bouwde hij deze activiteit verder uit. Het was de tijd van weinig administratie en waar een woord nog een woord was. Twee kaften en een schuif, daarmee kon Leo Stevens destijds alles afhandelen. Het was de tijd dat er welig werd gehandeld in Zuid Afrikaanse Randen en waarin onze eigenste Belgische Frank een dubbele notering kende: een financiële en een convertibele koers. Leo Stevens focuste zich op de deviezen- en goudhandel met een forse groei in de stationsbuurt als gevolg. In die periode floreerden de wisselagenten. Zij waren in Antwerpen met meer dan 300 en hadden het ‘monopolie van het borderel’ waardoor enkel zij en niet de bankiers toegang hadden tot de beursvloer voor het verhandelen van effecten. Doordat de familie Stevens relatief laat in deze business kwam, was de markt “verdeeld” en had zij geen geprivilegieerde banden met de ene of de andere bank, voerde voor hen geen orders uit en was bijgevolg ook toen reeds onafhankelijk. Een kwaliteit waar we ook vandaag nog steeds voor bekend staan.

Na 20 jaar, en intussen dus ook al 30 jaar geleden kwam Ingrid Stevens zelf dan haar vader vervoegen en een jaar later maakte ook broer Marc z’n opwachting. Er werd een opsplitsing gemaakt tussen de beursvennootschap en het wisselkantoor, dat sindsdien door het leven gaat als Stevens Exchange en waar de wisseltransacties en de goudhandel zijn in ondergebracht. In de beursvennootschap ligt de focus op obligatie- en aandelenhandel. Fysiek zaten beiden toen echter nog samen in de Vestingstraat. Het was de tijd van de rode en witte ‘bonnetjes’, een tijd ook waar het aanbod aan euro obligaties nog erg groot was. Ons Joods en academisch cliënteel was kosmopolitisch, enorm goed geïnformeerd over koersen en wisselkoersen en erg veeleisend. Het zal dan ook niet verbazen dat het eerste Reuterstoestel van Antwerpen bij Leo Stevens stond om deze kritische cliënten perfect te kunnen bedienen. En ook een van de eerste computers overigens, toen nog ‘kamervullend’.

Met de komst van Koen D’Haluin in 1990 werd meer ingezet op de aandelenhandel. Toen al veranderde het financiële landschap snel en drastisch en het monopolie van wisselagenten en beursvennootschappen werd doorbroken waardoor banken ook rechtstreeks op de markten transacties konden verrichten. Het aantal beursvennootschappen decimeert en het aantal wisselagenten valt terug tot een groot dozijn. Toen de Vestingstraat te krap werd door onze volgehouden groei, verhuisden we onze private banking diensten naar de Schildersstraat, recht tegenover het Museum van Schone Kunsten. “Uw vermogen beheren is onze kunst” stond toen vermeld onder ons logo; waar konden we dat beter doen dan in de oude traiteurszaak van dat museum. Het accent verschoof nu verder van het louter uitvoeren van beurstransacties naar het beheren van vermogens. Deskundig advies, intellectuele eerlijkheid, grote cliëntgerichtheid en even grote transparantie zijn al 70 jaar ons handelsmerk en blijven de pijlers van het discretionair vermogensbeheer dat we aanbieden. In 2010 konden we ons personeelsbestand aanzienlijk uitbreiden door 2 nieuwe zaakvoerders en een handvol nieuwe collega’s aan te trekken van een andere financiële speler. Naast het doorgedreven professionaliseren van ons discretionair vermogensbeheer werd nu ook de juridische en patrimoniale begeleiding van onze cliënten verder uitgebouwd. De empathische benadering waar we voor staan krijgt veel weerklank door de 2 boeken ‘Financiële levensvragen’ en ‘Financiële zorgvragen’.

Leo Stevens & Cie wordt in de markt echt wel geprezen als een sterke en betrouwbare collega, een aantrekkelijke nichespeler. Hier in België doen we dat op eigen kracht; in Luxemburg werken we samen met de familie De Munter. Ruimte hebben we vast genoeg om verder te groeien, nadat we in 2016 konden uitbreiden, met een aanleunend pand. En de vierde generatie loopt zich warm intussen. Ingrids dochter Margot Bertels startte bij ons in januari en stond in ons vorig nummer in de kijker. Opvolging dus verzekerd!

En toen ging alle aandacht naar Jacques Vandermeiren, CEO van het havenbedrijf. Hij bracht een boodschap van vertrouwen en pakte uit met groei en recordcijfers van ‘zijn’ haven, op quasi alle fronten (handling, overslag, containers, …) Voor onze Belgische economie en de tewerkstelling in de regio is de haven erg belangrijk. De activiteitsgraad van de Antwerpse haven biedt een uitstekende barometer om te peilen naar de gezondheid van onze conjunctuur. De haven vormt dankzij haar centrale ligging een kruispunt van globale handelsstromen die heel gevoelig reageren op wereldwijde economische ontwikkelingen. Ook de handelsoorlog die Donald Trump lijkt aan te wakkeren, wordt bijgevolg met argusogen gevolgd. De CEO van het havenbedrijf van Antwerpen is een bevlogen spreker. Hij lichtte het publiek uitvoerig toe waarin de Antwerpse haven zich onderscheidt van haar voornaamste concurrenten. Elke aanwezige die in de toekomst een banaan eet of een kopje koffie drinkt zal deze vast anders bekijken na de presentatie van de heer Vandermeiren. Ook de degelijke receptie achteraf zal menigeen zich vast herinneren, al was het maar voor het fijne weerzien van velen.
In september ontvangen we Ivan De Vadder die als politiek journalist in aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen de link tussen media en politiek belicht. Hij heeft bijzondere aandacht voor de nieuwe media die ons allen in beweging zetten en nieuwe communicatielijnen installeren.
Om ons jubileumjaar in stijl af te sluiten komt Karel Van Eetvelt, de nieuwe CEO van Febelfin in december om stil te staan bij financiële ontwikkelingen die leiden tot transformaties in de financiële sector.